«Εποίησε και εχάρισε στο Δήμο Αθηναίων/ Κώστας Σεφερλής Λακεδαιμόνιος /1951», διαβάζω με δυσκολία στην πίσω όψη του αγάλματος. Φταίει η φθορά του χρόνου πάνω στο μάρμαρο. Μια γυναίκα με δεμένα χέρια που την λένε «Ήπειρο».
Ξαπλώνει στην μέση της οδού Τοσίτσα με την πλάτη γυρισμένη στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Λες και δε θέλει να έχει καμία σχέση με τους Ηπειρώτες ευεργέτες του ιδρύματος: τον Μιχαήλ Αναστασίου Τοσίτσα που έδωσε 100.000 τάλιρα για τον εξοπλισμό του και τη σύζυγό του, Ελένη, που αγόρασε και δώρισε τα οικόπεδα του Αρχαιολογικού Μουσείου και του ΕΜΠ.
Το βλέμμα της έχει κάτι από την κούραση αυτής της πόλης. Σα να την έχει κουράσει η εξαθλίωση. Δε θέλει με τίποτα να δει τι γίνεται πίσω από την πλάτη της. Δε θέλει να βλέπει αυτούς που της κάνουν καθημερινά παρέα: τους εξαρτημένους από την ηρωίνη, τους άστεγους στα ταλαιπωρημένα παγκάκια.
Κάπου στο ίντερνετ την είδα καθαρή πριν από τις εικαστικές παρεμβάσεις. Μου φάνηκε ψυχρή και τελείως διαφορετική. Έτσι, όπως είναι σήμερα, δηλαδή όπως κάποιοι λένε 'βεβηλωμένη', μου αρέσει περισσότερο. Είναι πραγματική, μία από εμάς που ζούμε στην πόλη. Και μάλλον έτσι αρέσει και στο δήμο Αθηναίων, γιατί δεν έχει μπει στον κόπο να την αλλάξει… Η βεβήλωση αρέσει!!
τρέχει αίμα από το στόμα της,δακρυα στα μάτια, φαίνεται όντως πιο αληθινή και πιο τραγική βαμμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίο κείμενο.
Σα να μου φαίνεται όμως ότι γράφεις πιο πολύ στο blog από ότι αλλου..Θα σε επαναφέρουμε στην τάξη νεοblogger:-)
Πριν από ένα χρόνο όταν είδα για πρώτη φορά το συγκεκριμένο άγαλμα ήμουν σίγουρη ότι ήταν ένα γλυπτό σύγχρονο. Με τίποτα δεν πήγαινε το μυαλό μου στο 1951 και στην Ήπειρο. Δεν έχω δει ποτέ δίπλα της ένα στεφάνι. Όχι ότι έχει σημασία, αλλά αυτή η εγκατάλειψη είναι τόσο αποτυπωμένη στο βλέμμα της. Άραγε το περίμενε αυτό ο Λακεδαιμόνιος;
ΑπάντησηΔιαγραφή